Wiadomości bieżące

Aktualności

NAWIEDZENIE BŁ. RODZINY ULMÓW

Rodzina, Bogiem silna, staje się siłą człowieka, Kościoła i narodu!

Boże, Ty umocniłeś miłość bł. małżonków Józefa i Wiktorii wraz z ich siedmiorgiem Dzieci, męczenników.

Utwierdź rodziny w wierności Twemu słowu, aby wsparte ich orędownictwem i ofiarną miłością wiernie
głosiły Ewangelie życia. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

Boże daj siłę, aby rodzice, rodzina uczęszczali z młodymi w niedziele i święta na Mszę św., by praktykowali

codzienną rodzinną modlitwę, uczyli osobistej modlitwy, wraz z praktykowaniem skupienia na modlitwie osobistej, rodzinnej i w każdej formie liturgii w kościele, przy kościele czy na procesji.

Dzięki skupieniu możemy prowadzić dialog z Panem Bogiem, z sobą i z bliźnimi.

Boże utwierdź rodziców, rodziny w głębokim skupieniu i dialogu, a szczególnie kochane dzieci i młodzież.

Boże przez Niepokalane Serce Maryi, Matki Rodzin, ucz dorosłych, młodzież i dzieci życia w posłuszeństwie pełnienia woli Bożej na bazie Dziesięciu Bożych Przykazań (Dekalogu), co jest podstawą życia w rozwoju

w Bożej miłości. Pan Bóg stwarza człowieka z miłości. Boża miłość jest najważniejsza dla człowieka,

w człowieku, we wszystkim. Praca, wychowanie i wszystko, co jest w człowieku, co go otacza przy nim,

i na świecie ma służyć Bożej miłości, i w niej być zanurzone, bo Boża miłość jest źródłem i podstawą

wszystkiego życia, istnienia i działania. Dzięki Bożej miłości człowiek ma świadomość kim jest i dzięki Bożej miłości jest prawdziwie szczęśliwy dziś i na całą wieczność. Umie kochać. Przez posłuszeństwo Bożym przykazaniom dorośli, dzieci i młodzież są w ciągłym umacnianiu siły życia i Bożego rozwoju przez całe życie. Pan Jezus pragnie przez małżeństwo sakramentalne błogosławić małżonkom, potomstwu,
wszystkim oraz wszelkim formom życia i pracy. Przez dar posłuszeństwa Bogu człowiek umie kochać,

być kochanym, szczęśliwym i zdobywa siłę do odrzucenia każdego zła, które przez fakt grzechu pierworodnego, z inicjatywy szatana, zapanowało nad człowiekiem, światem i wszechświatem.

Boże daj nam tę prawdę życia teraz i na wieki. AMEN.

LITANIA DO BŁ. RODZINY ULMÓW

Kyrie eleison, Christe eleison, Kyrie eleison.

Chryste, usłysz nas, Chryste, wysłuchaj nas.

Ojcze z nieba, Boże - zmiłuj się nad nami.

Synu, Odkupicielu świata, Boże,

Duchu Święty, Boże,

Święta Trójco, jedyny Boże.

Święta Maryjo - módl się za nami,

Błogosławiony Józefie,

Małżonku kochający,

Małżonku sprawiedliwy,

Ojcze troskliwy,

Ojcze wrażliwy,

Ojcze wymagający,

Stróżu poczętego życia,

Pracowity gospodarzu,

Życzliwy sąsiedzie,

Odważny obrońco prześladowanych.

Błogosławiona Wiktorio,

Małżonko wierna,

Małżonko pełna wdzięku,

Matko o pięknym sercu,

Matko dobra jak chleb,

Matko czuła,

Ozdobo domu rodzinnego,

Służebnico życia.

Błogosławiona Stanisławo,

Błogosławiona Barbaro,

Błogosławiony Władysławie,

Błogosławiony Franciszku,

Błogosławiony Antoni,

Błogosławiona Mario,

Błogosławione Dziecko pod sercem Matki rodzone w męczeństwie,

Rodzino Bogiem silna,

Rodzino zjednoczona w miłości,

Rodzino otwarta na życie,

Rodzino uczciwa,

Rodzino miłosierna,

Rodzino ofiarna,

Rodzino posłuszna Słowu,

Rodzino pomocna dla wszystkich,

Rodzino mężna aż do śmierci,

Rodzino uwieńczona chwałą,

Domu zwycięskiego Krzyża,

Ogrodzie Bogarodzicy.

Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata – przepuść nam Panie,

Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata - wysłuchaj nas Panie,

Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata - zmiłuj się nad nami.

K: Módlcie się za nami Błogosławieni Męczennicy.

W: Abyśmy się stali godnymi obietnic Chrystusowych.

Módlmy się. Boże, Ty umocniłeś miłość błogosławionych małżonków Józefa i Wiktorii wraz z ich siedmiorgiem Dzieci, męczenników, aż do oddania życia za braci.
† Utwierdź rodziny w wierności Twemu słowu, aby wsparte ich orędownictwem, ofiarną miłością wiernie głosiły Ewangelię życia. Przez Chrystusa Pana naszego. W: Amen

Przenosząc obraz bł. rodziny Ulmów z domu do domu śpiewajmy:

1) Jezu ufam Tobie..,

2) Dzięki o Panie, składamy dzięki o Wszechmogący nasz Królu w niebie:

1 - za to, że dałeś nam wiarę, Dzięki...

2 - za to, że dałeś nam miłość, Dzięki...

3 - że nam przebaczasz grzechy, Dzięki...

4 - za to, że jesteś z nami, Dzięki...

3) Wszystkiego dobrego życzymy, życzymy, i zdrowia i szczęścia i błogosławieństwa przez ręce Maryi. Przez ręce Maryi i za Jej przyczyną niech strumienie łaski, niech strumienie łaski,
na wszystkich popłyną,

4) Boże coś Polskę przez tak liczne wieki...

Obraz bł. rodz. Ulmów ustawmy na stole, ustawmy przy nim świecę. Modląc się odmawiajmy litanię
oraz wybrane przez nas modlitwy:

szczególnie Różaniec św., i przy tym śpiewajmy podane pieśni, także wybrane.

Modlimy się przez wstawiennictwo Królowej Rodzin, przez bł. rodz. Ulmów i świętych przez nas wymienianych.

Główną intencja nawiedzenia jest prośba do Pana Boga przez Niepokalane Serce Maryi, aby każda rodzina stawała się silna Bogiem dla dobra człowieka. Kościoła i Narodu.

Św. Andrzej Bobola o adoracji

Litania do Św. Andrzeja Boboli

Kyrie eleison, Christe eleison, Kyrie eleison
Chryste, usłysz nas, Chryste, wysłuchaj nas.
Ojcze z nieba Boże, zmiłuj się nad nami
Synu, Odkupicielu świata, Boże, zmiłuj się nad nami
Duchu Święty, Boże, zmiłuj się nad nami
Święta Trójco, jedyny Boże, zmiłuj się nad nami.

Święta Maryjo, módl się za nami
Św. Andrzeju Bobolo, módl się za nami.
Św. Andrzeju, wierny naśladowco Dobrego Pasterza, módl się za nami
Św. Andrzeju, napełniony duchem Bożym, módl się za nami
Św. Andrzeju, czcicielu Niepokalanie Poczętej Maryi Panny, módl się za nami
Św. Andrzeju, duchowy synu świętego Ignacego Loyoli, módl się za nami
Św. Andrzeju, miłujący Boga i bliźnich aż do oddania swego życia,

módl się za nami
Św. Andrzeju, w życiu codziennym oddany Bogu i bliźnim, módl się za nami
Św. Andrzeju, zjednoczony z Bogiem przez nieustanną modlitwę,

módl się za nami
Św. Andrzeju, wzorze doskonałości chrześcijańskiej, módl się za nami
Św. Andrzeju, Apostole Polesia, módl się za nami
Św. Andrzeju, powołany przez Boga do jednoczenia rozdzielonych sióstr i braci,

módl się za nami
Św. Andrzeju, gorliwy nauczycielu dzieci i ludzi religijnie zaniedbanych,

módl się za nami
Św. Andrzeju, niezachwiany w wierze mimo gróźb i tortur, módl się za nami
Św. Andrzeju, wytrwały w największych cierpieniach, módl się za nami
Św. Andrzeju, męczenniku za jedność chrześcijan, módl się za nami
Św. Andrzeju, męczenniku i apostole, módl się za nami
Św. Andrzeju, apostołujący po śmierci wędrówką relikwii umęczonego ciała,

módl się za nami
Św: Andrzeju, wsławiony przez Boga wielkimi cudami, módl się za nami
Św. Andrzeju, chlubo naszej Ojczyzny, módl się za nami
Św. Andrzeju, wielki Orędowniku Polski, módl się za nami
Św: Andrzeju, proroku zmartwychwstania Polski po trzecim rozbiorze,

módl się za nami
Św. Andrzeju, nasz wielki Patronie, módl się za nami.

Abyśmy wszyscy chrześcijanie stanowili jedno, uproś nam u Boga
Abyśmy nigdy od naszej wiary nie odstąpili, uproś nam u Boga
Abyśmy żadnego grzechu ciężkiego nie popełnili, uproś nam u Boga
Abyśmy za popełnione winy szczerą pokutę czynili, uproś nam u Boga
Abyśmy dla naszego zbawienia gorliwie z łaską Bożą współpracowali,

uproś nam u Boga
Abyśmy Bogu wiernie służyli, uproś nam u Boga
Abyśmy Najświętszą Maryję Pannę jako Matkę miłowali, uproś nam u Boga
Abyśmy w znoszeniu wszelkich przeciwności wytrwali, uproś nam u Boga
Abyśmy Tobą nieustannie Bogu chwałę oddawali, uproś nam u Boga.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, przepuść nam Panie
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, wysłuchaj nas Panie
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami.
Kapłan: Módl się za nami święty Andrzeju Bobolo

Wierni: Abyśmy się stali godni obietnic Chrystusowych.
Módlmy się.
Boże, nasz Ojcze, Ty przez śmierć umiłowanego Syna

chciałeś zgromadzić rozproszone dzieci.
Spraw, abyśmy gorliwie współpracowali z Twoim dziełem,

za które oddał życie święty Andrzej Bobola, Męczennik.
Prosimy o to przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

Za: „Cuda św. Andrzeja Boboli”, opracowała Elżbieta Polak, Wydawnictwo WAM 2017

/Link do strony/

AKT POŚWIĘCENIA

NIEPOKALANEMU SERCU NAJŚWIĘTSZEJ MARYI PANNY

O Maryjo, Matko Boga i nasza Matko, uciekamy się do Ciebie w tej godzinie cierpienia.

Jesteś naszą Matką, miłujesz nas i znasz nas: nic, co nosimy w sercu, nie jest przed Tobą ukryte.

Matko miłosierdzia, tak wiele razy doświadczyliśmy Twojej opatrznościowej czułości, Twojej obecności,

która przywraca nam pokój, ponieważ Ty zawsze prowadzisz nas do Jezusa, Księcia Pokoju.

My jednak zgubiliśmy drogę do pokoju. Zapomnieliśmy o nauce płynącej z tragedii minionego wieku,

o poświęceniu milionów poległych podczas wojen światowych. Zlekceważyliśmy zobowiązania podjęte jako Wspólnota Narodów i wciąż zdradzamy marzenia narodów o pokoju oraz nadzieje ludzi młodych.

Staliśmy się chorzy z chciwości, zamknęliśmy się w nacjonalistycznych interesach, pozwoliliśmy, by sparaliżowały nas obojętność i egoizm. Woleliśmy lekceważyć Boga, żyć w naszym fałszu, podsycać agresję, niszczyć życie

i gromadzić broń, zapominając, że jesteśmy opiekunami naszego bliźniego i wspólnego domu, który dzielimy. Poprzez wojnę rozszarpaliśmy Ziemski ogród, grzechem zraniliśmy serce naszego Ojca, który pragnie, abyśmy byli braćmi i siostrami. Staliśmy się obojętni na wszystkich i wszystko z wyjątkiem nas samych.

A teraz ze wstydem mówimy: przebacz nam, Panie!

W nędzy grzechu, w naszych trudach i słabościach, w tajemnicy nieprawości zła i wojny, Ty, Najświętsza Matko, przypominasz nam, że Bóg nas nie opuszcza, ale wciąż patrzy na nas z miłością, pragnąc nam przebaczyć i nas podnieść. To On dał nam Ciebie, a Twoje Niepokalane Serce uczynił schronieniem dla Kościoła i ludzkości.

Z Bożej dobroci jesteś z nami i przeprowadzasz nas z czułością nawet przez najbardziej skomplikowane dziejowe zakręty. Zatem uciekamy się do Ciebie, pukamy do drzwi Twego Serca, my, Twoje umiłowane dzieci,

które w każdym czasie niestrudzenie nawiedzasz i zachęcasz do nawrócenia. W tej mrocznej godzinie przyjdź nam z pomocą i pociesz nas. Powtarzaj każdemu z nas: „Czyż oto nie jestem tu Ja, twoja Matka?”. Ty wiesz, jak rozplątać pęta naszego serca i węzły naszego czasu. W Tobie pokładamy nadzieję. Jesteśmy pewni, że Ty, zwłaszcza w chwili próby, nie gardzisz naszymi prośbami i przychodzisz nam z pomocą.

Tak właśnie uczyniłaś w Kanie Galilejskiej, gdy przyspieszyłaś godzinę działania Jezusa i zapowiedziałaś Jego pierwszy znak w świecie. Gdy uczta zamieniła się w smutek, powiedziałaś Mu: „Nie mają wina” (J 2, 3).

O Matko, raz jeszcze powtórz to Bogu, bowiem dziś zabrakło nam wina nadziei,

zniknęła radość, rozmyło się braterstwo. Zagubiliśmy człowieczeństwo, zmarnowaliśmy pokój.

Staliśmy się zdolni do wszelkiej przemocy i wszelkiego zniszczenia.

Jakże pilnie potrzebujemy Twojej matczynej interwencji.

Przyjmij więc, o Matko, to nasze błaganie.

Ty, Gwiazdo morza, nie pozwól, byśmy zostali rozbitkami w czasie wojennej burzy.

Ty, Arko Nowego Przymierza, inspiruj plany i drogi pojednania.

Ty, „Ziemio nieba”, zaprowadź w świecie Bożą zgodę.

Ugaś nienawiść, usuń pragnienie zemsty, naucz nas przebaczenia.

Uwolnij nas od wojny, zachowaj świat od zagrożenia nuklearnego.

Królowo Różańca Świętego, rozbudź w nas pragnienie modlitwy i miłości.

Królowo rodziny ludzkiej, wskaż narodom drogę braterstwa.

Królowo pokoju, wyjednaj światu pokój.

Niech Twój płacz, o Matko, poruszy nasze zatwardziałe serca. Niech łzy, które za nas przelałeś, sprawią, że znów zakwitnie owa dolina, którą wysuszyła nasza nienawiść. I choć nie milknie zgiełk broni, niech Twoja modlitwa usposabia nas do pokoju. Niech Twoje matczyne dłonie będą ukojeniem dla tych, którzy cierpią i uciekają pod ciężarem bomb. Niech Twoje macierzyńskie objęcie pocieszy tych, którzy zostali zmuszeni do opuszczenia swoich domów i swej ojczyzny. Niech Twoje bolejące Serce poruszy nas do współczucia i przynagli do otwarcia drzwi

i opieki nad zranioną i odrzuconą ludzkością.

Święta Boża Rodzicielko, gdy stałaś pod krzyżem, Jezus, wskazując na ucznia obok Ciebie, powiedział Ci:

„Oto syn Twój” (J 19, 26): w ten sposób zawierzył Tobie każdego z nas. Następnie do ucznia, do każdego z nas, rzekł: „Oto Matka twoja” (w. 27). Matko, chcemy Cię teraz przyjąć w naszym życiu i w naszej historii.

W tej godzinie ludzkość, wyczerpana i zrozpaczona, stoi wraz z Tobą pod krzyżem. I potrzebuje zawierzyć się Tobie, potrzebuje poprzez Ciebie poświęcić się Chrystusowi. Naród ukraiński i naród rosyjski, które czczą Cię

z miłością, uciekają się do Ciebie, a Twoje Serce bije dla nich i dla wszystkich narodów zdziesiątkowanych

przez wojnę, głód, niesprawiedliwość i nędzę.

My zatem, Matka Boga i nasza Matko, uroczyście zawierzamy i poświęcamy Twojemu Niepokalanemu Sercu siebie samych, Kościół i całą ludzkość, a zwłaszcza Rosję i Ukrainę. Przyjmij ten nasz akt, którego dokonujemy

z ufnością i miłością; spraw, aby ustały wojny, i zapewnij światu pokój.

Niech „tak”, które wypłynęło z Twojego Serca, otworzy bramy dziejów dla Księcia Pokoju;

ufamy, że poprzez Twoje Serce, nastanie jeszcze pokój. Tobie więc poświęcamy przyszłość całej rodziny ludzkiej, potrzeby i oczekiwania narodów, niepokoje i nadzieje świata.

Niech za Twoim pośrednictwem Boże Miłosierdzie rozleje się na ziemię i niech słodki rytm pokoju na nowo kształtuje nasze dni. Niewiasto, któraś powiedziała Bogu „tak” i na którą zstąpił Duch Święty, przywróć pośród nas Bożą harmonię. Ożyw nasze oschłe serca, Ty, któraś jest „żywą nadziei krynicą”. Ty, któraś utkała człowieczeństwo Jezusa, uczyń nas budowniczymi komunii. Ty, która przemierzałaś nasze drogi, prowadź nas drogami pokoju. Amen.

Nowenna do Niepokalanego Serca Maryi

Przyjdź Duchu Święty, napełnij serca Twych wiernych i zapal w nich ogień Twej miłości.
Ześlij Ducha Twojego, a powstanie życie. I odnowisz oblicze ziemi.
Boże, któryś serca wiernych światłem Ducha Świętego oświecił, daj nam w tymże Duchu poznawać wszystko,
co dobre i pociechą Jego zawsze się weselić. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

O Serce Niepokalane Matki Boga mojego, chwalebny Przybytku Trójcy Przenajświętszej, czczę Cię i pozdrawiam
z pokorą najgłębszą. Przez tę miłość najczystszą i najgorętszą, jaką pałało Twe Serce, o Maryjo, od pierwszej chwili istnienia swego, rozpal oziębłe serce moje i napełnij je najżarliwszą miłością ku Bogu i ku ludziom.
Udziel mi również łaski…, o którą Cię jak najusilniej proszę.

– Zdrowaś, Maryjo.

O Matko Pięknej Miłości, zapal me serca żarem Serca Twego!O Serce Niepokalane Matki Boga mojego, niezgłębione przepaści pokory, która sprowadziła Jezusa do łona Twojego, błagam Cię, usuń pychę i wyniosłość z serca mego. Obdarz mnie tą cnotą, bez której nie mogę podobać się Synowi Twojemu.
Udziel mi również łaski…, o którą Cię jak najusilniej proszę.

– Zdrowaś, Maryjo.

O Najczystsze Serce Najświętszej Maryi Panny, uproś mi u Serca Jezusa czystość i pokorę serca.O Serce Niepokalane Matki Boga mojego, całe jaśniejące czystością i niewinnością, oczyść serce moje ze wszystkich grzechów i niedoskonałości. Strzeż zmysłów moich, bym nigdy najmniejszą nawet dobrowolną winą nie zasmucił Syna Twojego. Udziel mi również łaski…, o którą Cię najusilniej proszę.

– Zdrowaś, Maryjo.

Święta Rodzicielko Boża, korzę się przed Tobą, błogosławię Twe imię, miłuję Cię i ufam Tobie, bo jesteś z woli Jezusa moją najmilszą Matką. Z Ciebie narodziło się Zbawienie nasze, Jezus Chrystus, który umierając,
oddał nas Tobie, byś nas kochała macierzyńską miłością. Z ufnością przeto Twojemu Sercu oddaję siebie
i poświęcam na zawsze. Ty zaś, dobra Matko, wejrzyj na mnie łaskawie i zalicz mnie do grona sług swoich.
Jako Matka miłosierdzia pojednaj mnie z Synem swoim i wyproś mi u Niego odpuszczenie wszystkich grzechów. Utwierdzaj we mnie żywą wiarę, obudź niezachwianą nadzieję i zapalaj mnie gorącą miłością, by we mnie zawsze żył przez łaskę Jezus, Syn Twój, a nasz Zbawiciel. Niech doznając na ziemi błogosławionej opieki i dobroci Twojego Serca, ujrzę Jezusa w niebie, aby Go razem z Tobą miłować i wychwalać po wszystkie wieki. Amen.

KRUCJATA RÓŻAŃCOWA

w intencji o pokój i łaskę uzdrowienia ze zła w Polsce, w Europie i na świecie

jest odpowiedzią na prośbę Kościoła o modlitwę.

Pan Jezus w Ewangelii dał dla pytających uczniów wskazanie,

że zło usuną przez post i modlitwę.

Matka Boża: „Ci, którzy zawierzą Mi przez Różaniec, nie zginą”

W roku 1877 Matka Boża w objawieniu w Gietrzwałdzie na pytania Polaków: jak uratować Polskę, jak odrodzić gospodarkę, jak uratować małżeństwo

i rodzinę, jak wyjść z rozbiorów, dała odpowiedź:

ODMAWIAJCIE RÓŻANIEC.

Objawienie w Fatimie jest potwierdzeniem i umocnieniem tej postawy.

Po II wojnie Prymas Polski August Hlond przepowiedział, że Polska uratuje się i odrodzi tylko przez Różaniec i zawierzenie Niepokalanemu Sercu Królowej Polski. Zwycięstwo jeśli przyjdzie, przyjdzie przez Maryję. Konsekwentnie realizował to bł. Kard. Stefan Wyszyński i św. Jan Paweł II.

I S T O T Ą K R U C J A T Y jest ofiarowanie w podanej intencji jednego dziesiątka Różańca w ciągu dnia i ofiarowanie Panu Bogu przez Maryję każdego przeżywanego dnia z pracą, trudem, cierpieniem i odpoczynkiem, jako wynagrodzenie za zło i o nawrócenie grzeszników. W tej postawie modlitwy wsparciem jest spełnianie wymagań Bożych podanych w Kościele, dotyczące życia chrześcijanina: Msza św. w niedzielę i święta, sakramenty, nabożeństwa, codzienna modlitwa, post.

Chrześcijańska kultura Europy, z której wyrasta demokracja, została podeptana, zniszczona. Życie oparte na wierze i w jedności w Bogiem przez Maryję, jest podstawą, aby wypraszać Boży ratunek dla Polski, Europy

i świata. Na wszelki sposób wspierajmy Krucjatę modlitwą, pokutą i postem, bo to jest ratunek dla Polski, Europy i świata.

Na odbudowę Narodu i Państwa Polskiego potrzeba dziesiątków lat. Dlatego szerzenie Krucjaty Różańcowej za Ojczyznę potrzebuje także takiego długiego wysiłku. Potrzeba codziennego powracania do tego tematu, aby on wrastał

i stał się wszędzie stałym elementem życia dzieci, młodzieży, dorosłych.

Tak wytworzy się moc do życia pomimo przeciwności. Trudnościami nie można się zrażać.

I tak wszystko czyńmy przez Niepokalane Serce Maryi.

Wszędzie też, gdzie możemy, umieszczajmy Cudowne Medaliki Niepokalanej, jako zawierzenie tych miejsc Niepokalanemu Sercu Maryi,

by je ratować od różnej formy zła.

Jest to metoda św. O. Maksymiliana. Jest to źródłem wielkich cudów.

W tej intecji codziennie odmówmy Pod Twoją obronę...

Katecheza – unikaj zła, a idź za dobrem.

Od dawna były zabawy - halloween. Halloween jest starożytnym kultem szatana. Kto się w to bawi, nad tym szatan zdobywa władzę. Unikajmy tego, by nie siać zła. Książka "Harry Potter" prowadzi do okultyzmu,

do zależności od szatana, od ślepej magii. Bałwochwalstwo jest uznaniem czegoś za bożka.
To niszczy człowieka. Wszystkie formy wróżbiarstwa, magii są odrzuceniem Boga i oddaniem się pod wpływ zła. Unikajmy horoskopów, spirytyzmu, okultyzmu, amuletów i podobnych rzeczy. Pierścień atlantów jest znakiem zła, radykalnie zniewala. Nie umieszczajmy w domach obrazów i różnych znaków, które nie są związane z kultem Pana Boga i świętych. Są one często znakami bożków z pogańskich religii.

Nie nabywajmy ubrania (koszula, spodnie, czapka, kurtka), na którym są nie znane wizerunki.

Może być w nich podprogowo ukryte zło. Nie widać go, a jest. W przekazach publicznych i filmach jest często dużo ukrytego zła. Nie widać go, a ono jest. Papież Benedykt XVI zwrócił na to uwagę, że przez to współcześnie w narodach, w rodzinie, w życiu osobistym zniszczono dobro, kulturę i moralność.
Św. Jan Paweł II mówił, że kultura bez moralności staje się imperializmem niszczącym człowieka ,

naród i ludzkość. Formą wróżbiarstwa jest podawanie słoników, które dają szczęście w nauce.
Pornografia, demoralizacja, brak skromności i intymności niszczy duszę, serce, pamięć, całe wnętrze człowieka, oddając go pod władzę zła.
Człowiek staje się całkowicie zależny od ślepych poruszeń, instynktów i zmysłów.

Pan Bóg mówi: nie będziesz miał bogów obok Mnie.
Kościół Rzymsko Katolicki jest jedyną religią objawioną przez Boga. Postępowanie w bezstresowości,

rób co ci się podoba, propagowanej od kilkudziesięciu lat jest radykalnym odejściem od Boga i moralności chrześcijańskiej, odejściem prowadzącym do, super egoistycznego, zamknięcia się w sobie, w którym pycha jest naczelną siłą. W tym rządzi diabeł. Propagowana bezstresowość jest bardzo zgubna.

Zniszczyła wszelkie formy porozumienia się ludzi. Brak otwarcia się na drugiego człowieka. Obecnie kto głośniej krzyknie, ten ma rację. Tak zniszczono wartość autorytetu. Wymagania stawiane dzieciom

i młodzieży są traktowane jako przemoc i nienawiść.
Dobre wymagania, płynące z miłości na bazie Bożych przykazań i moralności chrześcijańskiej, są radosnym, twórczym wysiłkiem człowieka do budowania pozytywnego charakteru, przez który człowiek umie podjąć wysiłek pójścia za dobrem i konsekwentnego unikania zła. Dobry charakter, ubogacony darem skupienia wewnętrznego, prowadzi do modlitwy z Panem Bogiem, który jest Miłością, prowadzi do otwarcia się na przychodzącego Pana Jezusa, przez którego miłujemy Pana Boga, przez którego miłujemy siebie i umiemy rozpoznać godność człowieczeństwa oraz prawdziwie kochać bliźnich.
W Piśmie św. jest wielokrotnie ukazane, że realizowanie nakazów Pana Boga napełnia człowieka radością

i szczęściem tu na ziemi, i prowadzi człowieka do wiecznej radości i szczęścia w nieskończonej Bożej miłości.
Ludzie napełnieni tą Boża prawdą życia, są dla siebie życzliwi, śpieszą bliźnim z pomocą i nie boją się oddać życia za te wartości oraz za kulturę rodzinną i narodową zbudowaną na Krzyżu i Ewangelii, bo widzą

w oddaniu życia za wartości Boże w człowieku swoje szczęście i radość na wieczność całą w nieskończonej Bożej miłości.
Wymagania Bożej miłości nikogo nie niszczą, a dają wszechstronny, pozytywny rozwój w miłości tu na ziemi

i na wieczność całą.

Kazanie wygłoszone przez

Ks. Proboszcza Mieczysława Kucel podczas Uroczystej Mszy Świętej
w Uroczystość Przenajświętszego Ciała i Krwi Pana Jezusa w dniu
03 czerwca 2021 r. w Parafii Trójcy Przenajświętszej w Stalowej Woli.

W czwartek po niedzieli Trójcy Przenajświętszej Kościół obchodzi uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa, nazywaną tradycyjnie Bożym Ciałem. Godne uwagi jest to, że najstarsza nazwa tej uroczystości brzmiała "festum Eucharistiae" - "święto Eucharystii". Boże Ciało stwarza wspaniałą okazję do rozważania tajemnicy Eucharystii, jest okazją do zamanifestowania naszej wiary wobec Najświętszego Sakramentu.
Jest to "sakrament miłosierdzia, znak jedności, węzeł miłości, uczta paschalna, w której pożywamy Chrystusa, w której dusza napełnia się łaską i otrzymuje zadatek przyszłej chwały" (Konstytucja o liturgii świętej, 47).
Święto Bożego Ciała powstało w XIII wieku pod wpływem nowych nurtów pobożności eucharystycznej, koncentrującej się nie na przyjmowaniu Komunii św., lecz na czci rzeczywistej obecności Chrystusa w znaku chleba i wina. Była to reakcja na herezję Berengariusza z Tours w XI wieku. Twierdził on, że przemiana chleba i wina w Ciało i Krew Chrystusa jest niemożliwa, ponieważ uwielbione Ciało Chrystusa znajduje się w niebie,
a więc nie może równocześnie przebywać na ziemi, i to w wielu miejscach. Komunię św. rozumiał jako duchowe przyjmowanie Chrystusa. Do wprowadzenia święta Bożego Ciała przyczyniła się zakonnica.
Była to bł. Julianna, augustianka z klasztoru Mont Cornillon w diecezji LieOge w Belgii.
W 1208 r. Julianna miała dziwną wizję. Zobaczyła w niej księżyc w pełni, na którym była ciemna plama. Później Chrystus objawił jej, że ta plama oznacza brak w kalendarzu kościelnym święta ku czci Eucharystii.
W 1240 r. biskup LieOge - Robert wydał dekret ustanawiający to święto w swojej diecezji w drugą niedzielę po Zesłaniu Ducha Świętego. Później miało być obchodzone w czwartek po oktawie Zesłania Ducha Świętego.
W 1264 r. papież Urban IV bullą Transiturus de hoc mundo ustanowił święto Bożego Ciała w celu uczczenia Jezusa obecnego w Eucharystii. Śmierć Urbana IV uniemożliwiła ogłoszenie bulli. Jego wolę wypełnił dopiero papież Jan XXII w 1317 r. W Polsce święto Bożego Ciała zaprowadził biskup krakowski Nanker w 1320 r. Na początku XV wieku Boże Ciało w większości polskich diecezji było zaliczane do głównych świąt roku kościelnego.
Procesja eucharystyczna do czterech ołtarzy zbudowanych na trasie powstała nieco później niż samo święto. Pierwsze wzmianki o jej istnieniu pochodzą z Niemiec, z Kolonii - XIV wiek. Jaki jest cel procesji Bożego Ciała? "W procesjach, w czasie których celebrans niesie Najświętszą Eucharystię poza kościół wśród uroczystych obrzędów i śpiewów, lud chrześcijański składa publiczne świadectwo swej wiary i pobożności wobec Najświętszego Sakramentu" (Komunia św. i kult tajemnicy eucharystycznej poza Mszą dostosowane do zwyczajów polskich, nr 77).
A zatem już od kilku wieków wychodzą chrześcijanie w święto Bożego Ciała na ulice, place miast i wiejskie drogi, które w tym dniu zamieniają się we wspaniałą świątynię dla Boga Żywego. Trudno oprzeć się urokowi tych zbiorowych manifestacji wiary w Boga ukrytego w Hostii Świętej. Ulice i domy przystrojone, świeża wiosenna zieleń, mnóstwo kwiatów. Ołtarze, świece, sztandary, feretrony, obrazy, dzieci pierwszokomunijne w bieli, dziewczynki sypiące kwiaty. W centrum tego podniosłego świętowania jest On, Chrystus - ukryty
w małym kawałku chleba: Słońce wszechświata, Początek i Koniec wszystkiego,
Droga ludzkiego pielgrzymowania przez doczesność do wieczności. Uroczysty charakter święta Bożego Ciała nie może nigdy przysłonić nam zasadniczej prawdy, że najpiękniejszą i najgodniejszą monstrancją dla Chrystusa jest żywe serce człowieka, a najwspanialszą procesją jest "procesja serca", która kończy się spotkaniem z Nim w Komunii św.

Ks. Zenon Mońk

Wykorzystano tekst: https://niezbednik.niedziela.pl/artykul/893/Boze-Cialo---swieto-Eucharystii

Kazanie wygłoszone przez
ks. Romana Tupaja w Uroczystość Trójcy Przenajświętszej w dniu

30 maja 2021 r, podczas Mszy św. odpustowej.

Trwają prace przy układaniu posadzki w naszm Kościele.

Zapraszamy do odwiedzenia strony

poświęconej Grupie teatralnej działającej przy naszej Parafii.

Teatr "Czwarta Scena" prezentuje swój dorobek twórczy.

Kazanie wygłoszone

przezks. Piotra Prusakiewicza

podczas wprowadzenia relikwi

św. Faustyny Kowalskiej do parafii Trójcy Przenajświętszej w Stalowej Woli w Niedzielę Miłosierdzia Bożego w dniu 11 kwietnia 2021 r.

Święto Miłosierdzia Bożego

obchodzone jest
w pierwszą niedzielę

po Wielkanocy, czyli II Niedzielę Wielkanocną,

zwaną obecnie Niedzielą Miłosierdzia Bożego.

Wpisał je do kalendarza liturgicznego najpierw Franciszek kard. Macharski dla archidiecezji krakowskiej (1985), a potem niektórzy biskupi polscy w swoich diecezjach.

Na prośbę Episkopatu Polski Ojciec Święty Jan Paweł II w 1995 roku wprowadził to święto dla wszystkich diecezji w Polsce.

W dniu kanonizacji Siostry Faustyny 30 kwietnia 2000 roku Papież ogłosił to święto dla całego Kościoła.

Inspiracją dla ustanowienia tego święta było pragnienie Jezusa, które przekazała Siostra Faustyna.

Pan Jezus powiedział do niej:

Pragnę, ażeby pierwsza niedziela po Wielkanocy była świętem Miłosierdzia (Dz. 299).

Pragnę, aby święto Miłosierdzia, było ucieczką i schronieniem dla wszystkich dusz,

a szczególnie dla biednych grzeszników.

W dniu tym otwarte są wnętrzności miłosierdzia Mego, wylewam całe morze łask na dusze,

które się zbliżą do źródła miłosierdzia Mojego. Która dusza przystąpi do spowiedzi

i Komunii świętej, dostąpi zupełnego odpuszczenia win i kar.

W dniu tym otwarte są wszystkie upusty Boże, przez które płyną łaski (Dz. 699).

Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Krakowie-Łagiewnikach

Niedziela Wielkanocna

Ostatni dzień Triduum Paschalnego pełen jest wielkanocnej radości,

u której podstaw odnajdujemy cud zmartwychwstania.

Poranną Mszę rezurekcyjną (łacińskie słowo resurrectio oznacza zmartwychwstanie) poprzedza uroczysta procesja z Najświętszym Sakramentem wyniesionym z grobu Pana Jezusa dla podkreślenia tajemnicy, że ten sam zmartwychwstały Chrystus jest obecny pod postaciami eucharystycznymi. Triumfalne bicie dzwonów ma przypomnieć trzęsienie ziemi towarzyszące zmartwychwstaniu.

Kapłan, ubrany w złotą kapę, podnosi ustawiony przy Grobie Pańskim krzyż ozdobiony czerwoną stułą - znak Jezusa Kapłana, który złożył siebie na ofiarę. Krzyż ten w okresie wielkanocnym umieszczony jest

w widocznym miejscu przy ołtarzu. Następnie ksiądz trzykrotnym śpiewem oznajmia: "Zmartwychwstał z grobu Pan, alleluja".

Lud za każdym razem odpowiada: "Który zawisł na drzewie krzyża, alleluja". Idący w procesji ministranci niosą krzyż, figurę Zmartwychwstałego, a także zapalony paschał, kapłan zaś trzyma przed sobą monstrancję z Hostią. Wszyscy śpiewają pieśń "Wesoły nam dzień dziś nastał", pochodzącą z XVII w. Tradycyjna procesja trzykrotnie okrąża kościół. (Przy nim zwykle znajdował się cmentarz grzebalny

- także i zmarłym głoszono wieść o zmartwychwstaniu).

Procesja kończy się odśpiewaniem dziękczynnego hymnu Ciebie, Boga, wysławiamy. Wielkanocną Mszę św. kapłani celebrują w białych szatach. Teksty liturgiczne są pełne radości ze zwycięstwa Pana Jezusa odniesionego nad śmiercią. Czytania biblijne przedstawiają świadectwo

św. Piotra o zmartwychwstaniu Chrystusa (Dz 10, 34; 37-43), wezwanie

do wierności "temu, co w górze" (Kol 3, 1-4) oraz relację o przybyciu kobiet i Apostołów do pustego grobu (J 20, 1-9).

Symbolem zwycięskiego Jezusa jest figura Zmartwychwstałego z chorągwią w ręku, wystawiana aż do uroczystości Wniebowstąpienia.

O wielkanocnej radości przypominają coraz rzadziej już spotykane pozdrowienia: Chrystus zmartwychwstał - Zmartwychwstał prawdziwie. Wszyscy znają wyobrażenia baranka z chorągiewką, a przede wszystkim ozdobione jajka i kurczęta - znaki zwycięstwa życia nad śmiercią. Przesłanie to wiąże się również z tradycją dzielenia się poświęconym jajkiem w czasie świątecznego śniadania.

Triduum Paschalne dobiega końca po odprawieniu wieczornych nieszporów Niedzieli Zmartwychwstania Pańskiego,

zwanej też I Niedzielą Wielkanocną.

Alumn Łukasz Gołębiewski

Wielka Sobota to trzeci dzień Triduum Paschalnego; dzień ciszy, oczekiwania i rozważania Męki i Śmierci Chrystusa. Wierni przychodzą wówczas do kościoła, aby modlić się przy Grobie Pańskim – jest tam wystawiony Najświętszy Sakrament.

W Wielką Sobotę w Kościele katolickim przez cały dzień trwa święcenie pokarmów i adoracja Chrystusa złożonego do grobu. Zgodnie z polskim obyczajem przy symbolicznym grobie czuwa warta - ministranci, harcerze, niekiedy strażacy w galowych mundurach.

Tego dnia nie tylko katolicy przychodzą do kościołów z koszykami wypełnionymi jajkami, chlebem, wędliną; w tzw. święconym lub inaczej święconce są też sól, czasem ciasta czy słodycze, bukszpanowe gałązki

i bardzo często baranek - symbol zmartwychwstałego Jezusa.

Księża święcą te pokarmy, które są przeznaczone na świąteczny stół.

Tym samym w Kościele katolickim kończy się czas postu.

Do wieczora nie sprawuje się mszy świętych, bardzo popularny jest za to zwyczaj odwiedzania Grobu Pańskiego.

We wczesnym chrześcijaństwie był to dzień ciszy i postu z powodu żałoby apostołów.

Wieczorem rozpoczynają się obchody Wigilii Paschalnej — w myśl przepisów liturgicznych jej ceremonie należą już jednak do Niedzieli Zmartwychwstania Pańskiego. Kończy się adoracja przy Grobie Pańskim. Najświętszy Sakrament zostaje przeniesiony do tabernakulum,

a umieszczaną w niektórych grobach figurę Chrystusa zdjętego z krzyża należy przykryć białym płótnem; obok pojawia się posąg Chrystusa zmartwychwstałego.

W kościele gasną światła, bo wigilia jest oczekiwaniem

na zmartwychwstanie Chrystusa. Bogata liturgia Wigilii Paschalnej, stanowiącej centralny fragment Triduum, składa się z czterech części. Obchody zmartwychwstania Jezusa Chrystusa rozpoczynają się

po zapadnięciu zmroku. Tym silniejszą wymowę zyskuje obrzęd

tzw. liturgii światła. Przed kościołem rozpala się ognisko, którego płomienie zostają poświęcone przez kapłana, ubranego w białe szaty. Następnie od poświęconego ognia zapala się paschał (dużą świecę), symbolizujący Chrystusa, czyli Światłość świata, co ma uzmysławiać,

że dokonała się Pascha, przejście z mroku do jasności, ze śmierci do życia.

W uroczystej procesji paschał zostaje wniesiony do świątyni i umieszczony w ozdobnym świeczniku. Po trzykrotnym śpiewie kapłana:

"Światło Chrystusa" i odpowiedzi wiernych: "Bogu niech będą dzięki" — zgromadzeni mogą zapalić swoje świece.

Liturgia światła kończy się odśpiewaniem tzw. Orędzia Paschalnego,

czyli modlitwy dziękczynno-uwielbiającej, która wysławia łaskę zbawienia.

Liturgia słowa Wigilii Paschalnej jest wyjątkowo rozbudowana.

W pełnej wersji składa się ona z dziewięciu czytań, przeplatanych psalmami i modlitwą. Pierwsze siedem czytań pochodzi ze Starego Testamentu. Przypominają one ważne momenty w całej historii zbawienia

- opis stworzenia świata, zachowanie Abrahama, od którego Bóg zażądał ofiary z syna, oraz przejście przez Morze Czerwone.

O wielkiej miłości Boga, zawarciu przymierza i skuteczności słowa Bożego mówią urywki Księgi proroka Izajasza. Fragment Księgi Barucha zawiera pouczenia, których respektowanie zapewnia pokój na wieki.

Cykl czytań starotestamentowych kończy się bożą obietnicą oczyszczenia

i przemiany człowieka.

W tym momencie zapala się światła na ołtarzu, uderza się w dzwony,

a celebrans intonuje hymn "Chwała na wysokości Bogu". Po nim następuje czytanie z Listu św. Pawła do Rzymian, który mówi o tym, że chrzest zapewnia wiernym uczestnictwo w śmierci i zmartwychwstaniu Chrystusa. Po radosnym Alleluja, odśpiewanym po raz pierwszy od 40 dni, czytany jest tekst Ewangelii o pustym grobie. Liturgię słowa zamyka homilia.

Kolejna, trzecia część uroczystości Wigilii Paschalnej, poświęcona jest tajemnicy sakramentu chrztu. Liturgię chrzcielną poprzedza odśpiewanie Litanii do Wszystkich Świętych, która podkreśla jedność Kościoła. Celebrans poświęca wodę chrzcielną — tradycja zaleca, aby dokonało się to przy włożeniu paschału do naczynia z wodą; tekst błogosławieństwa przypomina odradzającą moc wody. Teraz dokonać można obrzędów chrztu — pierwotny Kościół udzielał tego sakramentu tylko w czasie Wigilii Paschalnej.

Na pamiątkę chrztu neofitom dawano zastygłe krople wosku spływającego z paschału; później z wosku wyrabiano medaliki z wyobrażeniem baranka — tzw. agnuski. Wszyscy zgromadzeni w świątyni odnawiają przyrzeczenia chrzcielne: wyznają swą wiarę i wyrzekają się szatana. Zostają oni również pokropieni wodą święconą. Liturgię chrzcielną kończy modlitwa wiernych.

Przebieg liturgii eucharystycznej nie odbiega w swym zasadniczym kształcie od normalnej mszy świętej. Uroczystości Wigilii Paschalnej kończą się komunią świętą i uroczystym błogosławieństwem.

Słowa rozesłania wzbogaca się o dwukrotne Alleluja.

Ostatnim akcentem jest wezwanie do udziału w procesji rezurekcyjnej, która w warunkach polskich bywa przenoszona na niedzielny poranek.

Wielki Piątek to drugi dzień Triduum Paschalnego. Jest nazywany dniem Krzyża, gdyż jego obchody koncentrują się na męce i śmierci Jezusa. Wszystkich wiernych obowiązuje w tym dniu ścisły post, wielu z nich adoruje Najświętszy Sakrament znajdujący się w ciemnicy bądź bierze udział w organizowanych nabożeństwach drogi krzyżowej.

Po południu/wieczorem odprawiona zostaje Liturgia Męki Pańskiej.

Jest to dzień powagi, smutku i zadumy, w którym nie należy udzielać żadnych sakramentów, z wyjątkiem sakramentu namaszczenia chorych,

ale tylko w sytuacjach zagrożenia śmiercią.

Liturgia w Wielki Piątek nazywana jest Liturgią Męki Pańskiej.

Główny celebrans i asysta wchodzą w ciszy i padają na twarz przed ołtarzem, a wszyscy obecni w Kościele klękają. Po modlitwie wstępnej zostaje odczytanie proroctwo o Cierpiącym Słudze Jahwe z Księgi Izajasza (52,13-53) i fragment Listu do Hebrajczyków (4,14-16; 5,7-8).

Następnie czytany jest (czasem z podziałem na role) opis Męki Pańskiej

z Ewangelii św. Jana.
Po homilii ma miejsce bardzo uroczysta modlitwa wstawiennicza, w której Kościół poleca Bogu siebie oraz cały świat (wśród dziesięciu intencji pojawiają się m.in. prośby o jedność chrześcijan czy nawrócenie niewierzących).

Centralny punkt liturgii stanowi adoracja Krzyża. Następuje uroczyste wniesienie Krzyża przed ołtarz i stopniowe odsłonięcie, gdyż jest on początkowo zasłonięty fioletowym suknem. Przy odsłonięciu kapłan-celebrans śpiewa trzykrotnie Oto drzewo Krzyża, na którym zawisło zbawienie świata, na co wierni odpowiadają: Pójdźmy z pokłonem i padają na kolana. Po liturgii Krzyż pozostaje w widocznym i dostępnym

dla wiernych miejscy, aby każdy z nich mógł go adorować.

Przyklęka się przed nim, tak, jak przyklęka się podczas adoracji Najświętszego Sakramentu; często również całuje.

Po adoracji Krzyża następuje liturgia darów uprzednio konsekrowanych, podczas której nie ma konsekracji chleba i wina,

ale w ramach Komunii św. rozdaje się konsekrowane w Wielki Czwartek, przyniesione z ciemnicy, hostie.

Wielkopiątkową liturgię kończy przeniesienie Najświętszego Sakramentu do kaplicy, zwanej Grobem Pańskim. Monstrancja jest przykryta białym welonem na pamiątkę całunu, którym spowito doczesne szczątki Jezusa. Tego wieczora i przez cały następny dzień trwa adoracja Najświętszego Sakramentu.

Podczas wszystkich obrzędów liturgicznych sprawowanych w Wielki Piątek milczą organy i dzwony. Również ołtarz jest tego dnia obnażony: bez krzyża, kwiatów, świeczników i obrusów. Ma to podkreślać pokutny charakter dnia. Kapłani zakładają szaty liturgiczne w kolorze czerwonym.

W Wielki Czwartek Kościół rozpoczyna obchody Triduum Paschalnego.

Jest to dzień szczególnie ważny dla kapłanów.

Rankiem, jeszcze przed wieczornym wkroczeniem w Triduum Paschalne,

we wszystkich kościołach katedralnych ma miejsce wyjątkowa Msza św.

tzw. Msza św. Krzyżma. Podczas niej biskup nie tylko konsekruje święte oleje (oleje chorych, katechumenów oraz krzyżmo), które przez cały rok służą przy udzielaniu sakramentów, ale także zgromadzeni kapłani wraz ze swoim biskupem odnawiają przyrzeczenia kapłańskie.
Msza św. Krzyżma kończy oficjalnie okres Wielkiego Postu.

Wielki Czwartek – liturgia

Msza święta w Wielki Czwartek przywołuje na pamięć Ostatnią Wieczerzę

i ustanowienie sakramentu Eucharystii oraz sakramentu kapłaństwa

przez Chrystusa, stąd bywa nazywana Mszą Wieczerzy Pańskiej.

Jest to jedyna (oprócz Mszy św. Krzyżma) Msza św. w tym dniu,

gdyż – zgodnie z tradycją – w Wielki Czwartek nie wolno odprawiać Mszy świętej bez udziału ludu.

W liturgii śpiewany jest hymn Chwała na wysokości Bogu, który był pomijany przez cały okres Wielkiego Postu. Wówczas grają organy i dzwonią wszystkie dzwony. Potem milkną aż do Wigilii Paschalnej (tzn. mogą w tym czasie akompaniować śpiewowi ludu, ale nie mogą grać solo).

Po homilii następuje obrzęd umywania nóg, w którym to główny celebrans umywa i całuje stopy dwunastu mężczyznom. Ma być on przypomnieniem gestu Chrystusa, który wykonał podczas Ostatniej Wieczerzy:
Potem nalał wody do miednicy. I zaczął umywać uczniom nogi i ocierać prześcieradłem, którym był przepasany (J 13,5).

Celem obrzędu jest podkreślenie służebnego charakteru kapłaństwa.

Liturgia wielkoczwartkowa jest sprawowana w białych szatach liturgicznych.

Podczas Liturgii Eucharystycznej w Wielki Czwartek trzeba konsekrować wystarczającą ilość Komunikantów na Wielki Czwartek i Wielki Piątek, oraz dwie Hostie, gdyż w Wielki Piątek jest sprawowana tzw. Missa praesanctificatorum (łac. „Msza darów uprzednio konsekrowanych”). Jedna z konsekrowanych hostii zostaje wystawiona w Grobie Pańskim.

Po liturgii ma miejsce ogołocenie ołtarza. Usuwa się wówczas z niego obrusy, lichtarze oraz krzyża oraz krzyż. Ma ono symbolizować mękę Chrystusa,

w tym obnażenie z szat. Opróżnia się także tabernakulum, w którym przez cały rok przechowywany jest Najświętszy Sakrament.

Odtąd aż do Nocy Zmartwychwstania pozostaje ono puste, a Eucharystia zostaje przeniesiona do specjalnie przygotowanej kaplicy – ołtarza adoracji, zwanej „ciemnicą”. W czasie procesji śpiewa się hymn „Sław, języku, tajemnicę”,

lub inną pieśń eucharystyczną, np.: „Witam Cię, witam, przenajświętsze Ciało”, ”Jezu, miłości Twej” lub „Chwalmy niewysłowiony”.

W ciemnicy wierni adorują Najświętszy Sakrament, wspominając modlitwę Jezusa w Ogrójcu Jego pojmanie i przesłuchania.

W ten sposób wchodzą w czas męki Chrystusa.

Trawamy w okresie Wielkiego Postu.

Wielki post – czas pokuty przygotowujący do przeżycia najważniejszych dla chrześcijan świąt wielkanocnych. W Kościele łacińskim zaczyna się w Środę Popielcową przed
I Niedzielą wielkiego postu. Tradycyjnie, i zgodnie z prawem kanonicznym obowiązującym do 1983 roku, trwał do Wielkiej Soboty. Aktualny Kodeks prawa kanonicznego nie precyzuje dnia jego zakończenia. Czas trwania wielkiego postu dla Kościoła katolickiego obrządku łacińskiego określają „Ogólne normy roku liturgicznego i kalendarza” oraz „List okólnyo przygotowaniu i obchodzeniu świąt paschalnych «Paschalis sollemnitatis»” Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów
z 1988 roku. Zgodnie z nim wielki post trwa do Wielkiego Czwartku a w Wielki Piątek

i Wielką Sobotę obchodzony jest post paschalny. W 2021 Wielki Post przypada

na następujące dni: 17 lutego - 1 kwietnia. Okres ten trwa zawsze około 40 dni,

co ma nawiązywaćdo czterdziestodniowego postu Jezusa Chrystusa.

Wiele osób zastanawia się także, dlaczego obchodzimy Wielki Post. To czas pokuty, który ma przygotować chrześcijan do przeżycia w odpowiedni sposób świąt wielkanocnych. W tym celu w tym czasie w kościołach w całej Polsce odprawiane

są drogi krzyżowe, gorzkie żale oraz specjalne rekolekcje.

W czasie trwania Wielkiego Postu wierni nie powinni uczestniczyć w zabawach, dyskotekach i hucznych balach. Dodatkowo w tym okresie zaleca się m.in. większą wstrzemięźliwość w jedzeniu i piciu, częstą modlitwę, czy udział w organizowanych nabożeństwach.

O wspólnocie Czcicieli św. Michała Archanioła	*św. Michał Archanioł*	*Szkaplerz* *św. Michała Archanioła*
Moderator ks. Dariusz Kielar	Święty Michale Archaniele, wspomagaj nas w walce, a przeciw niegodziwości i zasadzkom złego ducha bądź naszą obroną. Oby go Bóg pogromić raczył, pokornie o to prosimy, a Ty, Wodzu niebieskich zastępów, szatana i inne duchy złe, które na zgubę dusz ludzkich po tym świecie krążą, mocą Bożą strąć do piekła. Amen.	Celem przyjęcia Szkaplerza jest oddawanie czci św. Michałowi Archaniołowi, aby za jego szczególną pomocą uzyskać: wolność i rozwój Kościoła Świętego; łaskę dobrej spowiedzi dla siebie i innych, siłę w walce z nałogami i wadami, obronę przed herezjami, błędami i fałszywymi naukami (...); wybawienie dusz z czyśćca przez modlitwę i uzyskanie odpustów; łaskę dobrej i świątobliwej śmierci. (Ze Statutu Rodziny Szkaplerza św. Michała Archanioła).